آقای رئیس،
طوریکه گزارشگر ویژه گزارش داده است، بحران حقوق بشر در افغانستان در سال ۲۰۲۴ ژرف‌تر شده و طالبان تهاجم فاحش خود بر حقوق زنان، دختران و اقلیت‌ها را تشدید کرده است. طالبان زنان و دختران را بخاطر عدم پیروی از قانون پوشش آنها، تهدید کرده، مورد حمله قرار داده و خودسرانه بازداشت کرده‌اند. در عین حال، آنها پرسونل نیروهای امنیتی سابق، خبرنگاران، مدافعان حقوق بشر و دگرباشان جنسی را تهدید، خودسرانه بازداشت و شکنجه کرده‌اند.
قانون امر به معروف و نهی از منکر طالبان، نقض حقوق بشر را بیشتر تثبیت کرده و به شکل قانون در آورده است؛ به شمول آزار و اذیت جنسیتی که به عنوان مصداق جرایم علیه بشریت محسوب می‌شود و منع زنان از سفر ، منع استفاده آنها از حمل‌ونقل عمومی بدون همراه مرد، منع آواز خوانی در محضر عموم و منع شنیده‌شدن صدای آنها بیرون از خانه را شامل می‌شود.
مهم و حیاتی است که این موارد شدید نقض حقوق بشر، که بیشترین آنها مصادیق جرایم بین‌المللی شناخته می‌شوند، به گونه‌ی جدی مستند شوند – به شمول جمع‌آوری و نگهداری شواهد و مدارک و شناسایی عاملان و مرتکبان تا این اطمینان بوجود بیاید که آنها در نهایت حسابده قرار داده خواهند شد.
در ماه اکتوبر، این شورا به اتفاق آراء بر ضرورت اقدام‌های عملی بیشتر در راستای پیش‌برد حسابدهی برای جرایم بین‌المللی ارتکاب یافته در افغانستان در گذشته و حال حاضر، موافقت نمود.
مهم است که این شورا به این حرف‌ها جامه‌ی عمل بپوشاند و در این خصوص رویکرد «استفاده از تمام ابزارها» را که گزارشگر ویژه توصیه کرده است، اتخاذ کند. شورا باید بدون تأخیر بیشتر، سازوکار حسابدهی مستقل و جامع را ایجاد کند تا نقض حقوق بشر در گذشته و حال حاضر در افغانستان را مورد رسیدگی قرار بدهد؛ به ویژه نقض حقوق زنان و دختران را. چنین مسئولیت و صلاحیت باید از کارهای حیاتی کنونی گزارشگر ویژه متمایز باشد ولی آنرا تکمیل کند.
سپاس از شما.
