از تاریخ ۱۶ جولای، طالبان ده ها زن و دختر را در کابل، پایتخت افغانستان، به دلیل آنچه نقض مقررات پوشش می نامند، بازداشت کرده اند. این موج تازه ی بازداشت ها ادامه ی حملات بی وقفه ی طالبان بر عاملیت و اختیار زنان است که سبب ترس و وحشت برای زنان و دختران در سراسر افغانستان شده است.
این بازداشت ها در راستای اجرای سختگیرانه ی فرمان اخیر طالبان در ماه اگست سال ۲۰۲۴ است که به نام «امر به معروف و نهی از منکر» شناخته می شود و بر اساس آن، زنان مکلف اند در تمام اوقات در اماکن عمومی بدن و صورت خود را طور کامل بپوشانند.
سارا (نام مستعار) به من گقت: «در حال حاضر در افغانستان چیزی به نام حجاب بد وجود ندارد. فرقی نمی کند که طالبان به چه اندازه محدودیت وضع کنند، زنان و دختران همچنان به بیرون از خانه می روند و در پوشش شان رنگ و زیبایی می گنجانند. به نظر می رسد که مشکل اصلی طالبان همین باشد.»
گفته های سارا هم غم انگیز است و هم امیدوار کننده. این گفته ها نشان می دهد که زنان و دختران زیر سلطه ی طالبان با چه اندازه سرکوب بزرگی روبرو اند، و در عین حال، گفته هایش حکایتی از روش های ظریف مقاومت و ایستادگی روزمره است، در کشوری که زنان همواره با ساختار های مردسالارانه چانه زنی می کنند تا بخشی از عاملیت، اختیار و حضور خود را حفظ کنند.
با اعمال سلطه و تلاش برای تحکیم قدرت مردسالارانه از طریق کنترل بدن و هویت زنان، طالبان خود را به عنوان مرجع اخلاقی جنسیتی در افغانستان مطرح می کنند و تلاش دارند زنان و دختران را بیشتر از پیش از عرصه ی عمومی حذف کنند. این بخشی از نظامی است که مدافعان حقوق زنان و کارشناسان سازمان ملل آن را «آپارتاید جنسیتی» می نامند. زنان به واسطه ی محروم شدن از کار، آموزش، آزادی عمل و تحرک، به طور سیستماتیک به ماندن در خانه وادار شده اند. هر بار که زنان راهی برای چانه زنی با این قوانین زن ستیزانه طالبان پیدا می کنند، طالبان آنان را با شدت بیشتر سرکوب می کنند.
با بازداشت زنان و دختران به دلیل حجاب به اصطلاح «بد»، طالبان خشونت جسمی و روانی را به آنان تحمیل می کنند تا عاملیت و خود مختاری زنان را از بین ببرند و اطاعت کامل را بر زنان و دختران تحمیل کنند.
ناهید خواهر سارا گفت: «فرقی نمی کند که حاکمین از چه تاکتیک ها و قدرتی برای سرکوب استفاده می کنند، ما همواره راهی برای بیرون رفتن پیدا می کنیم. ما نمی توانیم در خانه زندانی باشیم.»
با شدت گرفتن سرکوب طالبان، جامعه جهانی اغلب با سکوت یا حتی گام های مضر مثل تصمیم اخیر روسیه برای به رسمیت شناختن طالبان، پاسخ داده است. هر کشوری که به حقوق زنان و دختران باورمند است، باید بیش از پیش در کنار زنان افغانستان بایستد، از جمله توسط حمایت از درخواست زنان افغانستان برای ایجاد یک جرم بین المللی به نام آپارتاید جنسیتی.
