Skip to main content

កម្ពុជា / ម៉ាឡេស៊ី ៖ ពលករធ្វើការតាមផ្ទះប្រឈមនឹងការរំលោភបំពាន

សូមពង្រីកកិច្ចការពារខាងការងារដល់ស្រ្តីនិងកុមារីចំណាកស្រុកនៅក្នុងប្រទេសនិងក្រៅប្រទេស

(ភ្នំពេញ, ថ្ងៃទី១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១១) -អង្គការឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្ស បានចុះផ្សាយក្នុងរបាយការណ៍​ថ្ងៃនេះថា​ ការខកខានរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងរដ្ឋាភិបាលម៉ាឡេស៊ី ដើម្បីដាក់បទប្បញ្ញត្តិ​គ្រប់គ្រង លើអ្នកជ្រើសរើសនិងនិយោជក ធ្វើឲ្យពលករចំណាកស្រុកធ្វើការតាមផ្ទះជាតិកម្ពុជា ទទួលរងនូវការ រំលោភដ៏រីក​រាលដាល។  ស្រ្តីនិងកុមារីកម្ពុជាជាច្រើនពាន់នាក់ ដែលធ្វើចំណាកស្រុកទៅកាន់ប្រទេស ម៉ាឡេស៊ី ទទួលបាននូវការការពារបន្តិចបន្តួច ពីការបង្ខាំងខ្លួននៅក្នុងមណ្ឌល ពីបន្ទុកបំណុល​ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ និងពីល័ក្ខខ័ណ្ឌការងារមានលក្ខណៈកេងប្រវ័ញ្ច។

របាយការណ៍ដែលមាន១០៥ទំព័រស្តីពី “ពួកគេបោកប្រាស់យើងគ្រប់ជំហាន៖ ការរំលោភលើអ្នកធ្វើការ តាម​ផ្ទះជាតិកម្ពុជា ដែលធ្វើចំណាកស្រុកទៅកាន់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី” ជារបាយការណ៍ដែលចងក្រង បទពិសោធន៍របស់​ពលករធ្វើការតាមផ្ទះជាតិកម្ពុជា ក្នុងអំឡុងពេលជ្រើសរើស អំឡុងពេលធ្វើការនៅ ក្រៅប្រទេស និង​ពេលវិលត្រឡប់មកកាន់មាតុភូមិរបស់ពួកគេវិញ។ របាយការណ៍នេះធ្វើឡើងផ្អែក លើការសម្ភាសន៍​ចំនួន៨០លើក ជាមួយពលករចំណាកស្រុកធ្វើការតាមផ្ទះ គ្រួសាររបស់ពួកគេ មន្រ្តីរដ្ឋាភិបាល អង្គការ​មិនមែនរដ្ឋាភិបាល និងទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករ។ របាយការណ៍នេះ គូសបង្ហាញពីឧបសគ្គមួយ​ចំនួនដែលធ្វើឲ្យស្រ្តី និងកុមារីដែលទទួលរងការធ្វើបាប មិនទទួលបាន យុត្តិធម៌ និងការដោះស្រាយ ក្នុង​ប្រទេសកម្ពុជានិងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។

យូណា ពូយ៉ាល់ ជាអ្នកស្រាវជ្រាវអំពីសិទិ្ធស្រ្តីនៅឯអង្គការឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្ស បានមានប្រសាសន៍ថា​”កម្ពុជាបានយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការជំរុញឲ្យមានការធ្វើចំណាកស្រុកពលករ ប៉ុន្តែប្រទេសនេះ​បានខក​ខានផ្តល់កិច្ចការពារជាមូលដ្ឋានដល់ស្រ្តីនិងកុមារីចំណាកស្រុក។ រដ្ឋាភិបាលគួរតែបញ្ឈប់ការប្រគល់​ការទទួលខុសត្រូវគ្រប់យ៉ាងទៅឲ្យទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករដែលមិនស្មោះត្រង់ និងត្រូវតែបោស​សម្អាតឲ្យអស់នូវអំពើកេងប្រវ័ញ្ចនិងអំពើរំលោភបំពាន។”

ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៨មក ស្រ្តីនិងកុមារីកម្ពុជាចំនួនសែសិបទៅហាសិបពាន់នាក់ បានធ្វើចំណាកស្រុក​ទៅកាន់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ជាអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ។ ភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករមួយចំនួននៅក្នុងប្រទេស​កម្ពុជា បានក្លែងប្រឌិតឯកសារអត្តសញ្ញាណក្លែងក្លាយ ដើម្បីជ្រើសរើសកុមារ  និងផ្តល់គ្រឿងទាក់ ទាញទឹកចិត្តជា​ប្រាក់កាសនិងជាអាហារ ដែលនាំឲ្យពលករចំណាកស្រុក និងគ្រួសាររបស់ពួកគេជាប់ បំណុលយ៉ាងធ្ងន់​ធ្ងរ  ធ្វើឲ្យពួកគេយល់ខុសអំពីការទទួលខុសត្រូវចំពោះការងាររបស់ពួកគេនៅក្នុង ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និង​យកថ្លៃឈ្នួលជ្រើសរើសច្រើនហួសប្រមាណ។

ពលករធ្វើការតាមផ្ទះបានប្រាប់អង្គការឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្សថា ភ្នាក់ងារបានបង្ខំបង្ខាំងអ្នក​ដែល​បាន​ជ្រើស​រើសរយៈពេលបីខែ ឬក៏យូរជាងនេះនៅក្នុងមណ្ឌលហ្វឹកហ្វឺនដោយមិនមានអាហារ ទឹក និង ការថែទាំ​ផ្នែកពេទ្យឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ឡើយ។ ភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករមួយចំនួន បង្ខំស្រ្តីនិងកុមារ ឲ្យធ្វើ​ចំណាកស្រុក ទោះជាពួកគេលែងមានបំណងទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសតទៅទៀតក៏ដោយចុះ។ អ្នក​ធ្វើការដែលភៀសខ្លួនពីមណ្ឌលហ្វឹកហ្វឺន ប្រឈមមុខនឹងការសងសឹកចំពោះការរត់គេចខ្លួន ឬ ចំពោះ​ការខកខានសងបំណុល ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងដំណើរការជ្រើសរើសពលករ។

ប្តីរបស់អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះមួយរូប ដែលបានបានភៀសខ្លួនចេញពីមណ្ឌលហ្វឹកហ្វឺន បានប្រាប់អង្គការ​ឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្សថា ៖

តំណាងពីក្រុមហ៊ុនបាននិយាយថា ប្រសិនបើប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំមិនវិលត្រឡប់មកវិញទេ គាត់នឹងដាក់លក់ឡាយឡុងផ្ទះនិងដីនេះ។ ប្រសិនបើការលក់ឡាយឡុងមិនគ្រប់គ្រាន់​ទេនោះ ពួកគេនឹងចាប់ខ្ញុំដាក់គុក។ 

អង្គការឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្សបានរកឃើញថា នៅគ្រប់ពេលទាំងអស់ កិច្ចសហការរបស់រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​​ជាមួយទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករឯកជន​ បានធ្វើឲ្យពលករមិនអាចស្វែងរកការដោះស្រាយ​ប្រកប​ដោយប្រសិទិ្ធភាពបានឡើយ។ ពលករធ្វើការតាមផ្ទះមួយរូបបានមានប្រសាសន៍ថា ស្រ្តីពីររូប បានប៉ុន​ប៉ងធ្វើអត្តឃាតនៅក្នុងមណ្ឌលហ្វឹកហ្វឺនក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បន្ទាប់ពីទីភ្នាក់ងារបានច្រានចោល ការស្នើ​សុំរបស់ពួកគេត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។

ក្រោយមក ភ្នាក់ងារបានរៀបចំការប្រជុំជាមួយអ្នកដែលបានជ្រើសរើសទាំងអស់។ នគរបាលពីររូប ក៏ មាន​វត្តមាននៅទីនោះដែរ។

ពលករមួយរូបបាននិយាយថា “មន្រ្តីនគរបាលបានប្រាប់យើងថា ប្រសិនបើយើង [មានបំណង] ធ្វើអត្ត​ឃាត នោះពួកគេនឹងដាក់គុកពួកយើង។ ពួកគេបាននិយាយផងដែរថា ពួកយើងមិនគួរព្យាយាមរត់​គេច​ខ្លួន​នោះទេ។ ទោះជាយើងរត់គេចខ្លួនក៏ដោយ ក៏ប៉ូលីសនឹងរក [ពួកយើង] ហើយយើងនៅតែត្រូវ បញ្ជូន​ទៅកាន់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីដដែល។”

ក្នុងការកាត់ទោសប្រកបដោយជោគជ័យជាលើកដំបូងលើទីភ្នាក់ងារជ្រើរើសមួយនោះ តុលាការ​កម្ពុជា​ក្នុងខែកញ្ញា ២០១១ បានកាត់ទោសអ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់របស់ទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករឈ្មោះ វីស៊ីមែន​ផាវឹ ឲ្យជាប់គុករយៈពេល ១៣ ខែចំពោះការឃុំឃាំងពលករជាកុមារ ដោយខុសច្បាប់។ ប៉ុន្តែ យ៉ាង​ណាក៏ដោយ រដ្ឋាភិបាលបានខកខានក្នុងការនាំយកភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករដទៃទៀត ដែល ពាក់ព័ន្ធ​នឹងអំពើរំលោភស្រដៀងគ្នានេះមកកាត់ទោស ហើយរដ្ឋាភិបាលក៏មិនបានដកហូតអាជ្ញាប័ណ្ណ ពីទីភ្នាក់ងារណាមួយ​ក៏ទេដែរ។

ពូយ៉ាល់បានមានប្រសាសន៍ថា “ទោះជាមានការកាត់ទោសភ្នាក់ងារមួយរូបដែលប្រព្រឹត្តិរំលោភបំពាន នោះ​ហើយក៏ដោយ ក៏វានៅតែមានការលើកលែងមួយជាដដែល។ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ត្រូវតែបញ្ចប់ការ កេង​ប្រវ័ញ្ចជាប្រព័ន្ធលើពលករធ្វើការតាមផ្ទះ ដោយធានាថាភ្នាក់ងារទាំងអស់នឹងដាក់ឲ្យទទួលខុស ត្រូវ​ចំពោះអំពើរបស់ពួកគេ។”

កាលនៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ស្រ្តីនិងកុមារីកម្ពុជា ជាញឹកញយត្រូវតែប្រគល់លិខិតឆ្លងដែនរបស់​ពួក​គេឲ្យទៅភ្នាក់ងាររបស់ពួកគេ ឬឲ្យទៅនិយោជករបស់ពួកគេ ដែលប្រការនេះធ្វើឲ្យពួកគេពិបាកចាក​ចេញ ប្រសិនបើពួកគេត្រូវបានគេធ្វើបាន។ ពលករជាច្រើននាក់ធ្វើការពី​១៤ម៉ោង ទៅ២១ម៉ោងក្នុង មួយថ្ងៃ ដោយ​គ្មានពេលឈប់សម្រាក ឬថ្ងៃឈប់សម្រាកនោះទេ។ ហើយពលករជាច្រើននាក់ត្រូវបាន គេបង្ខាំងដោយបង្ខំ​ ឲ្យនៅ​តែកន្លែងធ្វើការ មិនបានទទួលអាហារគ្រប់គ្រាន់ និងទទួលរងនូវការរំលោភ លើរាងកាយ និងរំលោភ​ដោយ​ពាក្យសម្តី។ អ្នកខ្លះត្រូវនិយោជករំលោភខាងផ្លូវភេទ។ ពលករដែល អង្គការឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្ស បានសម្ភាសន៍ គ្មានពលករណាម្នាក់និយាយថាពួកគេបានទទួលប្រាក់ ខែពេញលេញនោះទេ។

អង្គការឃ្លាំមើលសិទិ្ធមនុស្សបាននិយាយថា ច្បាប់ការងាររបស់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ផាត់ចោលពលករ​ចំណាកស្រុកធ្វើការតាមផ្ទះពីកិច្ចការពារ​សំខាន់ៗ ដូចជាថ្ងៃឈប់សម្រាកប្រចាំសប្តាហ៍ សម្រាក​ប្រចាំ​ឆ្នាំ និងការកម្រិតម៉ោងធ្វើការងារ។ ច្បាប់​អន្តោ​​​ប្រវេសន្ត៍ ចងភ្ជាប់ការស្នាក់នៅរបស់ពលករធ្វើការតាម​ផ្ទះជា​មួយ​នឹងនិយោជក ដែលការធ្វើបែបនេះ ​នាំឲ្យនិយោជក អាចបញ្ចប់កិច្ចសន្យារបស់​ពលករធ្វើការ​តាម​ផ្ទះតាមបំណងខ្លួន និងមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេផ្ទេរការ​ងារ។ គោលនយោបាយទាំងនេះ ដាក់កំហិត ដល់លទ្ឋភាព​របស់​ពលករ​ធ្វើការតាមផ្ទះ ដោយមិនឲ្យពួកគេ​អាចស្វែងរកការកែប្រែ និងផ្លាស់ប្តូរ និយោជក ក្នុងករណីជួប​ប្រទះ​ការរំលោភបំពាន។

អង្គការឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស បានចងក្រងករណីជាច្រើនដែលនៅក្នុងនោះមាន ការបោកបញ្ឆោត និង​ការ​ដាក់ឲ្យជាប់បណុល ក្នុងអំឡុងពេលជ្រើសរើស ការបង្ខាំងដោយបង្ខំ ការមិនផ្តល់ប្រាក់បៀរវត្ស ការគំរាមកំហែងសងសឹកចំពោះការរត់គេចខ្លួន ឬការខកខានសងបំណុលដែលនាំទៅរកការងារបង្ខិត​បង្ខំ រួមទាំងការជួញដូរ និងការធ្វើជាទាសករសងបំណុល។ ពលករដែលរងការរំលោភ ជាញឹកញយ​ត្រូវគេបញ្ជូនត្រឡប់ទៅកាន់ភ្នាក់ងារនៅមូលដ្ឋានរបស់ក្រុមហ៊ុនជ្រើសរើសពលកររបស់ពួកគេ ពីព្រោះ វាជាទីកន្លែងទាក់ទងតែមួយគត់ ដែលពលករមានក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ក៏ប៉ុន្តែពលករច្រើននាក់ ប្រឈមការ​បំភិតបំភ័យ និងការបញ្ជូនត្រឡប់ទៅកាន់និយោជកដែលប្រព្រឹត្តរំលោភដដែលជាដែល។ ស្ថានទូត​កម្ពុជានៅកូឡាឡាំពួរ ដែលជារាជធានីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បានបញ្ជូនពលករ មានជាអាទិ៍​ ពលករដែល​ទទួល​រងការរំលោភខាងផ្លូវភេទ និងផ្លូវកាយ ឲ្យវិលត្រឡប់មកកាន់ទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើស ពលកររបស់​ពួកគេ ឬនិយោជករបស់ពួកគេ។

អង្គការឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្សនិយាយថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាត្រូវបង្កើតច្បាប់ទូលំទូលាយមួយស្តីពី​ចំណាក​ស្រុក ត្រូវពង្រឹងការឃ្លាំមើលទីភ្នាក់ងារ​ជ្រើសរើសពលករ និងដាក់ទោសជាចាំបាច់ ខណៈ​ពេល​ដែលមានការរំលោភកើតឡើង។ រដ្ឋាភិបាលម៉ាឡេស៊ី ត្រូវកែប្រែច្បាប់ស្តីពីការងារ និងការធានា របស់​ខ្លួនដើម្បីពង្រឹងកិច្ចការពារដល់ពលករធ្វើការតាមផ្ទះ។ ប្រទេសទាំងពីរគួរបង្កើនសេវាកម្មគាំទ្រ​សម្រាប់ពលករដែលទទួលរងការរំលោភបំពាន រួមមានជំនួយផ្នែកច្បាប់ និងសេវាចិត្តសាស្រ្តសង្គម។

អង្គការឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស បានជំរុញផងដែរឲ្យប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ផ្តល់សច្ចាប័ន​លើអនុសញ្ញារបស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិស្តីពីការងារតាមផ្ទះ។ សន្ធិសញ្ញាតម្រូវឲ្យរដ្ឋាភិបាលធានា​ឲ្យមានល័ក្ខខណ្ឌការងារសមស្រប កំណត់អាយុអប្បបរមា សម្រាប់ពលករធ្វើការងារតាមផ្ទះ និង ការពារ​ពលករធ្វើការតាមផ្ទះពីអំពើហិង្សា និងការអនុវត្តន៍ការជ្រើសរើសបែបកេងប្រវ័ញ្ច។

ពូយ៉ាល់បានមានប្រសាសន៍ថា “ខណៈពេលដែលស្ថានទូតកម្ពុជាក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បញ្ជូនពលករ​ដែលទទួលរងការរំលោភ ត្រឡប់ទៅកាន់ទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលកររបស់ពួកគេវិញ វាកំពុងតែធ្វើឲ្យ​ស្រ្តីដែលបានទទួលរងការឈឺចាប់យ៉ាងអាក្រក់ទៅហើយនោះ កាន់តែស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នៃអំពើ​រំលោភជាបន្តទៀត។ ប្រទេសកម្ពុជានិងម៉ាឡេស៊ី ត្រូវផ្តល់សច្ចាប័នលើអនុសញ្ញារបស់អង្គការពលកម្ម​អន្តរជាតិស្តីពីការងារតាមផ្ទះ ក៏ប៉ុន្តែប្រទេសទាំងពីរនេះ គួរតែចាប់ផ្តើមអនុវត្តបទប្បញ្ញត្តិនានារបស់អនុ​សញ្ញានេះ ថ្វើបើធ្វើមុនការផ្តល់សច្ចាប័នក៏ដោយ ដែលវាជាការបំពេញនូវកិច្ចការពារសិទិ្ធរបស់ពលករ​ធ្វើការតាមផ្ទះ។”

 

សាច់រឿងដែលបានជ្រើសរើសពីជនរងគ្រោះ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេដែលបានសម្ភាសន៍សម្រាប់​របាយការណ៍នេះ ៖​

ឈ្មោះពិតរបស់អ្នកផ្តល់បទសម្ភាសន៍ មិនបានប្រើទេ ដើម្បីការពារអត្តសញ្ញាណរបស់ពួកគេ។

សន ស្រី​ល័ក្ខ ជាពលករធ្វើការតាមផ្ទះ បានពិពណ៌នាអំពីបទពិសោធន៍របស់នាងនៅឯមណ្ឌលហ្វឹកហ្វឺន ដូច្នេះថា ៖

ពីរអាទិត្យ ក្រោយពីការចាប់ផ្តើមរស់នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌល ខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនឈឺ។ ខ្ញុំហៅម្តាយ ខ្ញុំ និងសុំឲ្យគាត់យកលុយមកសងបំណុលគេ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំ [អាច] ត្រឡប់ទៅផ្ទះ​វិញ។ ប៉ុន្តែក្រុមហ៊ុនបង្គាប់ឲ្យម្តាយខ្ញុំសងពួកគេ ៤៥០ ដុល្លារ។ យើងអត់មានលុយទេ។ តើយើងសងពួកគេយ៉ាងម៉េចទៅ?

ចេន ចន្នី ជាពលករធ្វើការតាមផ្ទះ ដែលបានចាប់ផ្តើមងើបធ្វើការងាររៀងរាល់ថ្ងៃ នៅម៉ោង ៥:០០ព្រឹក និងចូលទៅដេកបាន នៅម៉ោង ៣:០០ ព្រឹក មិនដែលមានឱកាសសម្រាកទេ។ នាងបានពិពណ៌​នា​អំពីបទពិសោធរបស់នាងនៅឯលំនៅដ្ឋានរបស់និយោជករបស់នាងក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ីដូច្នេះថា ៖

ប្រសិនជាខ្ញុំបញ្ចប់ការងាររបស់ខ្ញុំលឿន ថៅកែខ្ញុំឲ្យខ្ញុំសម្អាតផ្ទះម្តងទៀត។ ប្រពន្ធ​ថៅកែស្រែកដាក់ខ្ញុំ និងវាយខ្ញុំរាល់ថ្ងៃ។ គាត់ទាត់ [ខ្ញុំ]  ទះខ្ញុំ ទាញសក់ខ្ញុំ និងវាយ​ខ្លួនសព្វទីកន្លែងអស់ហើយ... ថៅកែប្រុសក៏យកដៃវាយខ្ញុំដែរ និងទាត់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំអត់​ដែល​បានទទួលប្រាក់ខែទេ។

ធី ធីប អាយុ ១៦ ឆ្នាំ និងជាពលករធ្វើការតាមផ្ទះដែលត្រៀមចាកចេញ បានរំឭកពីបទពិសោធន៍របស់​នាងអំឡុងពេលជ្រើសរើសនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដូច្នេះថា ៖

ខ្ញុំបានប្រាប់មេខ្យល់ថា ខ្ញុំមិនទាន់គ្រប់អាយុទេ។ មេខ្យល់ប្រាប់ខ្ញុំថា មុខមាត់រាងរៅខ្ញុំ មើលទៅចាស់ជាងអាយុ បើមិនទាន់ពេញវ័យ ក៏មិនជាអ្វីដែរ។ ខ្ញុំ​បាន​ដាក់ពាក្យធ្វើការ ក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី រកប្រាក់ជួយគ្រួសារ។ គ្រួសារខ្ញុំក្រណាស់។

សុខ សែន បានពិពណ៌នានូវអ្វីដែលបានកើតឡើង បន្ទាប់ពីភរិយារបស់គាត់រត់ចេញពីមណ្ឌល​ហ្វឹកហ្វឺនមួយ ដូច្នេះថា ៖

ប្រពន្ធខ្ញុំគាត់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ប៉ុន្តែក្រុមហ៊ុនទាមទារឲ្យប្រពន្ធខ្ញុំសងលុយ ១,០០០​ដុល្លារ... ខ្ញុំព្យាយាមតាមរកប្រពន្ធខ្ញុំដែរ តែអត់ដឹងថាគាត់នៅឯណា... តំណាង ក្រុមហ៊ុន​និយាយថា បើប្រពន្ធខ្ញុំមិនត្រឡប់មកវិញទេ ពួកគេនឹងលក់ឡាយឡុងផ្ទះ និងដីនេះ។ បើលក់ឡាយឡុងហើយ បានលុយមិនគ្រប់ចំនួន ពួកគេនឹងចាប់ខ្ញុំ ដាក់គុក។

Your tax deductible gift can help stop human rights violations and save lives around the world.