درهفته جاری، حکومت افغانستان پلان عمل ملی را جهت پایان دادن به ازدواج کودکان، آغاز کرد. این امر ابتکارمهمی درکشوری است که درآن درحدود یک سوم دختران قبل ازسن 18 سالگی ازدواج می کنند. ازدواج کودکان خیلی مضرربوده و دختران را با خطر ترک مکتب، عواقب و پیامد های صحی ناشی از بارداری قبل از وقت، فقر و خشونت های خانوادگی، مواجه می سازد.
فقر، عدم دسترسی به تحصیل و مراقبت های صحی، حمایت ناکافی از قربانیان خشونت های خانوادگی، نرخ بالای زادوولد وبرداشت های ناپسنددرمورد نقش زنان ،خطرات را افزایش می دهند. یکی از بانوان با اسم مستعار"مریم" به ما گفت که درخردی مجبور به ازدواج گردیده، هرگز به مکتب نرفته و درسن 22 سالگی مادرپنج فرزند است. " رحیمه " به عمر 13 ازدواج کرده و خانم دوم یک شخص 75 ساله شده است. برای بسیاری از دختران افغان، ازدواج درطفولیت ، رویا های آنها برای یک آینده خوشحال را به شکل ظالمانه ای نقش برآب می کند.
درسالهای اخیر، تلاش های بزرگی در سطح جهانی صورت گرفته است تا به ازدواج اطفال نقطه پایان گذاشته شود. برنامه اهداف انکشاف پایدار سازمان ملل که درسال 2016 آغاز گردید، همه کشورهارا متعهد می سازد تا ازدواج کودکان را الی سال 2030 خاتمه دهند. پلان های عمل ملی یکی از ابزارهایی است که کشورها برای ایفای این تعهد، به کار میگیرند.
متاسفانه، حکومت افغانستان درتطبیق پلان های محافظت و حراست از حقوق زنان سابقه بد و مایوس کننده ای دارد. پلان عمل سال 2007 برای زنان افغانستان تطبیق نگردیده و خاک روی آن نشسته است. قانون منع خشونت علیه زنان سال 2009 به صورت درست تطبیق نمی گردد. پلان سال 2015 جهت تطبیق قطعنامه شماره 1325 شورای امنیت سازمان ملل، که اشتراک وسهم گیری کامل زنان را درپروسه صلح ضروری و لازم می داند، درحال پژمرده شدن است و هیچ پلان و وجه مالی برای تطبیق آن وجود ندارد.
شواهدی زیادی وجود ندارد که نشان دهد که پلان عمل ملی ازدواج کودکان از پلان های دیگر متفاوت باشد. به نظر می رسد که این پلان دراختیارهمه گذاشته نشده است. سوالات مطرح شده دراین مورد از ریاست جمهوری و مرکزرسانه ، بی پاسخ مانده اند. ویب سایت های وزارت های کلیدی نیز در این مورد چیزی به نشر نرسانیده اند.
درافغانستان پلان های تقویت وتوانمند سازی زنان ودختران کم نیستند، اما این پلان های تاثیرات ناچیزی بالای زندگی مردم گذاشته اند. پلان عمل ازدواج اطفال باید ابزار مهمی برای عمل و اقدامات حکومت باشد. اما این پلان دونرها را تشویق می کنند که بالای حکومت فشاربیاورند تا درراستای آوردن تغییرات واقعی تلاش نماید ؛ این پلان همچنان دونران تشویق می کند که حکومت را دراین زمینه حمایت نماید.
عروسان خرد سال افغانستان بیشتر از وعده های خالی وپوچ نیازدارند.
