کشورهای عضو مجمع عمومی سازمان ملل متحد

اینجانبان، امضاء کنندگان ذیل این نامه، سازمان‏های ‏حقوق بشر و جامعه مدنی، مصرّانه از دولت شما درخواست می‏کنیم که در تأئید قطعنامه شماره A/C.3/70/L.45   که در مورد ارتقاء و محافظت از حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران می‏باشد، رأی بدهید. قرار است رأی گیری در مورد قطعنامه فوق در طی هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل که برای کمیته سوم در روز پنجشنبه 19 نوامبر 2015 برگزار می‏گردد، انجام شود.

توافق هسته‏ای اخیر میان ایران و کشورهای گروه پنج به علاوۀ یک فرصتی در اختیار جامعه بین‏المللی قرار می‏دهد تا به وضعیت شدیداً نگران کنندۀ حقوق بشر در ایران توجه نمایند. پشتیبانی از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل کمک خواهد کرد تا به موضوع حقوق بشر اولویت داده شود و توصیه‏های ‏اصلی جامعه بین‏المللی در مورد اینکه مقامات ایران چگونه می‏توانند به بهترین وجه به تعهدات بین‏المللی خود در مورد حقوق بشر عمل کنند، مجدداً مورد تأکید قرار گیرند.

در ماه‏های ‏سپتامبر و اکتبر، دبیر کل سازمان ملل و گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، هر یک در مورد گسترۀ عملکردهایی که در داخل کشور، حق حیات را شدیداً به مخاطره می‏اندازد، و مصونیت از شکنجه، آزادی بیان، انجمن، تجمع، مذهب و عقیده و حق برخورداری از محاکمه عادلانه و نیز حق برخورداری از تحصیل و بهداشت را شدیداً تضعیف می‏نماید، گزارش‏هایی ‏را ارائه نمودند. گزارشگر ویژه همچنین وجود تبعیض جنسیتی، مذهبی و قومی را نیز گزارش نمود. با وجود این، دعوتنامه سال 2002  ایران در مورد گزارشگر ویژه سازمان ملل، که کماکان معتبر می‏باشد و نیز علیرغم درخواست‏های ‏مکرر و متعدد برای بازدید از این کشور، هیچیک از این درخواست‏ها ‏از جمله درخواست گزارشگر ویژه این کشور برای دیدار از ایران در طی ده سال گذشته پذیرفته نشده است. علاوه بر آن، مقامات به طور سیستماتیک کوشش کرده‏اند ‏تا تلاش‏های ‏جامعه مدنی ایران را برای ترفیع و حمایت از معیارهای بین‏المللی حقوق بشر، بی اثر کرده و تضعیف نمایند.

علیرغم ابراز نگرانی‏های ‏مکرر در باره حقوق بشر، مقامات ایران اکثر توصیه‏های ‏مطرح شده در طول دور دوم بررسی دوره‏ای  جهانی را یا به طور کامل  و یا تا حدودی رد کرده اند، و به طور قابل ملاحظه‏ای  نسبت به دور اول، تعهدات دواطلبانه کمتری را بر عهده گرفته اند. در واقع مقامات ایران تقریباً تمامی توصیه‏هایی ‏که در مورد حقوق مدنی و سیاسی شده بود را یا کاملاً و یا تا حدودی رد کرده اند.

اگر قرار است ایران به این شیوۀ بدرفتاری و عدم همکاری خاتمه دهد، به توجه مداوم جامعه بین‏المللی در این مورد نیاز داریم. کشورهای عضو سازمان ملل باید نگرانی خود را در باره این موارد نقض حقوق ابراز نمایند. این کشورها با انجام چنین اقدامی نه تنها حمایت خود از جامعه مدنی را نشان می‏دهند بلکه از افرادی هم که در موضع قدرت بوده و مایلند وضعیت حقوق بشر بهبود یابد، پشتیبانی می‏نمایند. با رأی دادن به نفع این قطعنامه، کشورهای عضو، دولت ایران را ترغیب خواهند نمود تا به موضوع حقوق بشر اولویت داده و حقوق مردم ایران را بهبود بخشیده و محافظت نماید.

کشور ایران صدور حکم اعدام را به طرز نگران کننده‏ای افزایش داده است به طوریکه از ابتدای ژانویه تا اول نوامبر 2015 حد اقل 830 تن اعدام گردیده اند. بر اساس گزارش‏ها ‏حداقل چهار متخلف نوجوان اعدام گردیده اند. مقامات ایران فاطمه سالبهی را در روز 13 اکتبر به اتهام جرمی که گفته می‏شد وی در سن 17 سالگی مرتکب گردیده است اعدام نمودند. او متهم گردیده بود شوهرش را که بر طبق گزارش‏ها ‏در سن 16 سالگی مجبور به ازدواج با وی شده بود، به قتل رسانده است. به دنبال این واقعه، چندین گزارشگر ویژه سازمان ملل با توجه به اینکه سالبهی تحت آزار و اذیت‏های ‏خانگی از جمله ازدواج اجباری در سن کم قرار داشته است، عدم انعطاف سیستم قضایی و اعدام این متخلف نوجوان را محکوم نمودند.

اکثریت قریب به اتفاق اعدام‏هایی ‏که در ایران صورت می‏گیرد به جرایمی از قبیل جرایم مربوط به مواد مخدر مربوط می‏شود که قانون بین‏المللی صراحتاً مجازات اعدام را برای آن ممنوع می‏نماید زیرا اینگونه جرایم، «جرایم بسیار جدی» محسوب نمی شوند. همچنین قانون ایران مجازات اعدام را برای جرایم مالی و نیزاعمال دیگری هم صادر می‏کند که اصلاً نباید جرم محسوب شوند از جمله «توهین به پیامبر اسلام» و روابط جنسی مرضی الطرفین بین دو فرد بالغ، از جمله  زنای محصنه و برخی از روابط همجنسگرایانه. بعضی از افراد نیز ممکن است صرفاً به دلیل ابراز عقاید خود و استفاده از حق خود برای آزادی بیان، انجمن، و تجمع اعدام شده باشند. دیگر افراد از جمله یک آموزگار روحانی، محمد علی طاهری نیز صرفاً به خاطر استفاده از حق خود برای آزادی عقیده در صف اعدام شوندگان قرار دارند. اعدام‏هایی ‏که بر پایه اتهامات مربوط به امنیت ملی قرار دارند که ممکن است به دلیل وجود انگیزه‏های ‏سیاسی باشند، به نظر می‏رسد به گونه‏ای  بی تناسب علیه اعضاء اقلیت‏های ‏قومی ایران صورت می‏گیرد، که از آن جمله‏اند ‏عرب‏های ‏اهوازی، ترک‏های ‏آذری، کردها، و بلوچ‏ها ‏که چه به طور قانونی و چه در عمل در مواردی از قبیل برخورداری از حقوق اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی خود به شدت مورد تبعیض قرار می‏گیرند.

معیارهای محاکمه‏های ‏انجام شده در ایران غالباً شدیداً پایین تر از استانداردها و قوانین بین‏المللی می‏باشد. مجازات‏ها، از جمله اعدام اغلب  بدون هیچگونه توجهی نسبت به رعایت محافظت‏های ‏توصیه شده در حقوق بین‏الملل از قبیل دسترسی داشتن به وکیل منتَخَبِ خود شخص از زمان دستگیری، صورت می‏گیرند. به کار گرفتن «اعترافاتی» که تحت شکنجه و یا بدرفتاری‏های ‏ دیگر به دست آمده،  مرتباً گزارش می‏شوند و دادگاه‏ها ‏نیز عموماً به شواهد و مدارکی تکیه می‏کنند که از طریق نقض قوانین و معیارهای بین‏المللی به دست آمده است.

ارگان‏های ‏سازمان ملل و سازمان‏های ‏حقوق بشر نگرانی عمیق و شدید خود را در مورد صدها فعال، روزنامه نگار، مدافع حقوق بشر، طرفداران حقوق زنان، اعضاء اتحادیه‏های ‏شغلی، وکلا، دانشجویان، هنرمندان، و اعضاء اقلیت‏های ‏قومی و مذهبی اعلام کرده‏اند ‏که در بازداشت‏های ‏خودسرانه نگاه داشته شده‏اند. بازداشت شدگان و زندانیان ایرانی دائماً با خطر شکنجه و بدرفتاری‏های ‏دیگر از جمله حبس‏های ‏انفرادی طویل المدت و محرومیت از مراقبت‏های ‏پزشکی روبرو هستند. آنها همیشه از داشتن دسترسی به مشاوره حقوقی محروم هستند که این خود، نقض حقوق ایشان برای برخورداری از یک محاکمه عادلانه می‏باشد. بسیاری از بازداشت شدگان برای جرایم امنیت ملی که دارای تعاریف مبهمی می‏باشند، محاکمه می‏گردند، و اینگونه اتهامات دائماً برای خاموش ساختن آنان در ابراز آزادانه و مسالمت آمیزِ بیان، آزادی انجمن، تجمع، و فعالیت مذهبی صورت می‏گیرد.

از آغاز نوامبر، سپاه پاسداران انقلاب ایران حد اقل پنج روزنامه نگار از جمله عیسی مازندرانی، آفرین چیتساز  و سامان صفرزایی را دستگیر نموده است. به گفتۀ پسر عیسی سحرخیز، وی با اتهامات امنیت ملی روبروست. در طی یک سلسله وقایع نگران کننده، دادگاه‏ها ‏مجازات‏های ‏حبس طویل المدت 12 تا 16 سال برای فعالان جوان صادر نموده اند. برای مثال در روز 30 مه یک هنرمند و فعال جامعه مدنی به نام آتنا فرقدانی،به دلیل ارتباط با خانواده‏های ‏اعتراض کنندگان به انتخابات ریاست جمهوری سال 2009 که گفته می‏شد در بازداشت تحت شکنجه جان داده بودند، و نیز به دلیل کارهای هنری اش  به تحمل 12 سال حبس محکوم گردید. کار هنری وی شامل یک نقاشی می‏شد که بر روی فیسبوک نیز ارسال گردیده بود و یک تصویر کنایه آمیز کارتنی را نشان میداد که قانونگذاران ایران را به دلیل تلاش هایشان برای تصویب لایحه‏ای  در جهت غیر قانونی کردن عقیم سازی داوطلبانه و محدود ساختن دسترسی به اطلاعات در باره پیشگیری از بارداری، به تمسخر گرفته بود.

همچنین باید به موضوع تبعیض و خشونت سازمان یافته علیه زنان، هم در قانون و هم در عمل، توجه جدی مبذول داشت. مثلاً زنان متأهل از حقوقی مساوی با شوهرانشان برخوردار نیستند، که از آن جمله می‏توان به حق طلاق، حضانت فرزند و ارث اشاره کرد . همچنین ایشان باید برای تحصیل در دانشگاه، داشتن شغل، یا سفر به خارج از کشوراز شوهر خود اجازه بگیرند. در طی چند سال گذشته، مقامات قوانین تبعیض آمیز بیشتری برای محدود ساختن زنان از جهت دسترسی به آموزش عالی به اجرا گذاشته اند، که از آن جمله ، تحمیل قوانین برای محدود ساختن تعداد زنان دانشجو می‏باشد. شرکت زنان در امور جامعه نیز از طریق اِعمال قوانین مربوط به حجاب، محدود شده است. اینگونه قوانین، زنانی که پوشاندن موی سر خود و رعایت قوانین مربوط به طرز پوشیدن لباس را رعایت نکنند، هدف مزاحمت،آزار و اذیت و حبس قرار می‏دهند. از سال 2012 بودجه دولت برای برنامه‏های ‏تنظیم خانواده قطع شده است که در نتیجه آن، توانمندی مالی از جهت دسترسی به به روش‏های ‏مدرن پیشگیری از بارداری برای میلیون‏ها ‏تن زنان ایرانی در داخل کشور محدود گردیده است. دو پیش نویس قانونی؛ «لایحه افزایش نرخ باروری و پیشگیری از کاهش رشد جمعیت» و «طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده» اگر به تصویب برسند، حق زنان را در امور بهداشت باروری و جنسی، بیش از پیش زائل خواهند ساخت و تبعیض و خشونت جنسیتی، از جمله خشونت خانگی را تثبیت ونهادینه خواهند ساخت.

قطعنامۀ جاری در مورد ارتقاء و محافظت از حقوق بشر در ایران که در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل مطرح خواهد شد، فرصتی حیاتی برای جامعه بین‏المللی می‏باشد تا نگرانی‏های ‏خود را در مورد وضعیت حقوق بشر ابراز نمایند. قطعنامه مزبور از تعهدات مثبت اخیر مقامات رسمی ایران استقبال می‏نماید و در عین حال، توجه خود را به گونه‏ای  مؤثربه طیف وسیع موارد جاری نقض حقوق بشر معطوف می‏دارد. به علاوه، این قطعنامه از مقامات ایران می‏خواهد با تمامی ارگان‏های ‏ویژه سازمان ملل از جمله گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران همکاری نمایند.

همکاری چشمگیر و اساسی با ارگان‏های ‏سازمان ملل متحد و پیشرفت‏های ‏محسوس در زمینه حقوق بشر که با تعهدات حقوقی بین‏المللی ایران همسو باشند، را می‏توان نشانه‏های ‏واقعی پیشرفت در این زمینه به حساب آورد. با رأی دادن به نفع این قطعنامه در روز پنجشنبه، 19 نوامبر 2015، مجمع عمومی سازمان ملل پیامی جدی به دولت ایران و ساکنان این کشور خواهد فرستاد که جهان حقیقتاً توجه خود را به موضوع بهبود حقوق بشر در این کشور معطوف داشته است.

با احترام،

امضاء کنندگان:

رویا برومند، مدیر اجرایی، بنیاد عبدالرحمان برومند

Roya Boroumand

Executive Director

Abdorrahman Boroumand Foundation

 

رابین فیلیپس، مدیر اجرایی، سازمان مدافعان حقوق بشر

Robin Phillips

Executive Director

The Advocates for Human Rights

 

حسن نایب هاشم، نماینده شورای حقوق بشر در ژنو، همۀ حقوق بشر برای همه در ایران

Hassan Nayeb Hashem

Representative to the Human Rights Council in Geneva

All Human Rights for All in Iran

 

سعید بومدوها، معاون مدیر بخش خاورمیانه و شمال افریقا، سازمان عفو بین الملل

Said Boumedouha

Deputy Director of Middle East North Africa Programme

Amnesty International

 

کامران اشتری، مدیر اجرایی، سازمان عرصه سوم

Kamran Ashtary

Executive Director

Arseh Sevom

 

توماس هیوز، مدیر اجرایی، سازمان ماده 19

Thomas Hughes

Executive Director

ARTICLE 19

 

شاهین هلالی خیاوی، رئیس، انجمن دفاع از حقوق آذربایجانی‏ها ‏در ایران

Shahin Helali Khyavi

Director

Association for Human Rights of the Azerbaijani People in Iran

 

تیمور الیاسی، نماینده جمعیت حقوق بشر کردستان ایران در سازمان ملل، ژنو

Taimoor Aliassi

UN Representative

Association pour les Droits Humains au Kurdistan d'Iran-Genève (KMMK-G)

 

منصور بیباک، مدیر مشترک گروه حقوق بشر بلوچستان

Mansoor Bibak

Co-Director

Balochistan Human Rights Group

 

دکتر شیرین عبادی، مؤسس و رئیس مرکز مدافعان حقوق بشر

Dr. Shirin Ebadi

Founder and President 

Center for Supporters of Human Rights

 

کمیته تدارکاتی، کمیته گزارشگران حقوق بشر

Steering Committee

Committee of Human Rights Reporters

 

جول سایمون، مدیر اجرایی، کمیته محافظت از روزنامه نگاران

Joel Simon

Executive Director

Committee to Protect Journalists

 

جسیکا موریس، مدیر اجرایی، سازمان حقوق بشر کانکتاس

Jessica Morris

Executive Director

Conectas Direitos Humanos

 

حسن شایر، مدیر اجرایی، پرژه مدافعان حقوق بشر شرق و شاخ افریقا

Hassan Shire

Executive Director 

East and Horn of Africa Human Rights Defenders Project

 

رافائل چنوی هازان، مدیر اجرایی، سازمان وحدت همگانی علیه مجازات اعدام

Raphaël Chenuil-Hazan

Executive Director

Ensemble Contre La Peine de Mort (ECPM)

 

ابراهیم العربی، مدیر اجرایی، سازمان اروپایی حقوق بشر اهوازی ها

Ibrahim Al Arabi

Executive Director

European Ahwazi Human Rights Organisation

 

سوزان مونرو، مدیر ارشد، سازمان رهایی از شکنجه

Susan Munroe

Chef Executive

Freedom From Torture

 

کیوان رفیعی، مدیر اجرایی، سازمان فعالان حقوق بشر در ایران

Keyvan Rafiee 

Executive Director

Human Rights Activists in Iran

 

سارا لی ویتسون، مدیر بخش خاورمیانه و شمال افریقا، سازمان دیده بان حقوق بشر

Sarah Leah Whitson

Director of the Middle East and North Africa Division

Human Rights Watch

 

کارولینا کاررا، رئیس سازمان جهانی منع شکنجه

Carolina Carrera

President

Humanas: Centro Regional de Derechos Humanos y Justicia de Género

 

مانی مستوفی، رئیس سازمان تأثیر بر ایران

Mani Mostofi

Director

Impact Iran

 

محمد نیری، رئیس سازمان بینش ایران

Mohammad Nayyeri

Director

Insight Iran

 

هادی قائمی، مدیر اجرایی، کمپین بین‏المللی حقوق بشر در ایران

Hadi Ghaemi

Executive Director

International Campaign for Human Rights in Iran

 

استفانی دیوید، نماینده  فدراسیون بین‏المللی حقوق بشر در سازمان ملل در نیویورک

Stéphanie David

Representative to the United Nations in New York

International Federation for Human Rights (FIDH)

 

فیل لینچ، مدیر سازمان خدمات بین‏المللی حقوق بشر

Phil Lynch

Director

International Service for Human Rights

 

ساقی قهرمان، مدیر سازمان کوئیر ایران

Saghi Ghahraman

President

Iranian Queer Organization (IRQO)

 

محمد امیری مقدم، مدیر اجرایی، سازمان حقوق بشر ایران

Mahmood Amiry-Moghaddam

Executive Director

Iran Human Rights

 

شادی صدر، مدیر مشترک، سازمان عدالت برای ایران

Shadi Sadr

Co-Director

Justice for Iran

 

ربین رحمانی، رئیس شعبه اروپا در شبکه حقوق بشر کردستان

Rebin Rahmani

Director of European Branch

The Kurdistan Human Rights Network

 

جسیکااسترن، مدیر اجرایی، سازمان اقدامات فوری بین‏المللی

Jessica Stern

Executive Director

OutRight Action International

 

مهرانگیز کار، مدیر بنیاد سیامک پورزند

Mehrangiz Kar

Chairperson

Siamak Pourzand Foundation

 

محمود عنایت، مدیر سازمان رسانه‏های ‏کوچک

Mahmood Enayat

Director

Small Media

 

فیروزه محمودی، مدیر اجرایی سازمان اتحاد برای ایران

Firuzeh Mahmoudi

Executive Director

United for Iran

 

محمد مصطفایی، مدیر اجرایی، سازمان مدارای جهانی

Mohammad Mostafaei

Executive Director

Universal Tolerance Organization

 

الیزابت ای. زترین،  رئیس سازمان اتحاد جهانی علیه اعدام

Elizabeth A. Zitrin

President

World Coalition Against the Death Penalty

 

شادی امین، مدیر سازمان شش رنگ، شبکه زنان همجنسگرا و تراجنس ایرانی

Shadi Amin

Coordinator

6 Rang: The Iranian Lesbian and Transgender Network