اینجانبان، امضاء کنندگان ذیل این نامه، سازمانهای حقوق بشر و جامعه مدنی، مصرّانه از دولت شما درخواست میکنیم که در تأئید قطعنامه شماره A/C.3/70/L.45 که در مورد ارتقاء و محافظت از حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران میباشد، رأی بدهید. قرار است رأی گیری در مورد قطعنامه فوق در طی هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل که برای کمیته سوم در روز پنجشنبه 19 نوامبر 2015 برگزار میگردد، انجام شود.
توافق هستهای اخیر میان ایران و کشورهای گروه پنج به علاوۀ یک فرصتی در اختیار جامعه بینالمللی قرار میدهد تا به وضعیت شدیداً نگران کنندۀ حقوق بشر در ایران توجه نمایند. پشتیبانی از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل کمک خواهد کرد تا به موضوع حقوق بشر اولویت داده شود و توصیههای اصلی جامعه بینالمللی در مورد اینکه مقامات ایران چگونه میتوانند به بهترین وجه به تعهدات بینالمللی خود در مورد حقوق بشر عمل کنند، مجدداً مورد تأکید قرار گیرند.
در ماههای سپتامبر و اکتبر، دبیر کل سازمان ملل و گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، هر یک در مورد گسترۀ عملکردهایی که در داخل کشور، حق حیات را شدیداً به مخاطره میاندازد، و مصونیت از شکنجه، آزادی بیان، انجمن، تجمع، مذهب و عقیده و حق برخورداری از محاکمه عادلانه و نیز حق برخورداری از تحصیل و بهداشت را شدیداً تضعیف مینماید، گزارشهایی را ارائه نمودند. گزارشگر ویژه همچنین وجود تبعیض جنسیتی، مذهبی و قومی را نیز گزارش نمود. با وجود این، دعوتنامه سال 2002 ایران در مورد گزارشگر ویژه سازمان ملل، که کماکان معتبر میباشد و نیز علیرغم درخواستهای مکرر و متعدد برای بازدید از این کشور، هیچیک از این درخواستها از جمله درخواست گزارشگر ویژه این کشور برای دیدار از ایران در طی ده سال گذشته پذیرفته نشده است. علاوه بر آن، مقامات به طور سیستماتیک کوشش کردهاند تا تلاشهای جامعه مدنی ایران را برای ترفیع و حمایت از معیارهای بینالمللی حقوق بشر، بی اثر کرده و تضعیف نمایند.
علیرغم ابراز نگرانیهای مکرر در باره حقوق بشر، مقامات ایران اکثر توصیههای مطرح شده در طول دور دوم بررسی دورهای جهانی را یا به طور کامل و یا تا حدودی رد کرده اند، و به طور قابل ملاحظهای نسبت به دور اول، تعهدات دواطلبانه کمتری را بر عهده گرفته اند. در واقع مقامات ایران تقریباً تمامی توصیههایی که در مورد حقوق مدنی و سیاسی شده بود را یا کاملاً و یا تا حدودی رد کرده اند.
اگر قرار است ایران به این شیوۀ بدرفتاری و عدم همکاری خاتمه دهد، به توجه مداوم جامعه بینالمللی در این مورد نیاز داریم. کشورهای عضو سازمان ملل باید نگرانی خود را در باره این موارد نقض حقوق ابراز نمایند. این کشورها با انجام چنین اقدامی نه تنها حمایت خود از جامعه مدنی را نشان میدهند بلکه از افرادی هم که در موضع قدرت بوده و مایلند وضعیت حقوق بشر بهبود یابد، پشتیبانی مینمایند. با رأی دادن به نفع این قطعنامه، کشورهای عضو، دولت ایران را ترغیب خواهند نمود تا به موضوع حقوق بشر اولویت داده و حقوق مردم ایران را بهبود بخشیده و محافظت نماید.
کشور ایران صدور حکم اعدام را به طرز نگران کنندهای افزایش داده است به طوریکه از ابتدای ژانویه تا اول نوامبر 2015 حد اقل 830 تن اعدام گردیده اند. بر اساس گزارش‌ها حداقل چهار متخلف نوجوان اعدام گردیده اند. مقامات ایران فاطمه سالبهی را در روز 13 اکتبر به اتهام جرمی که گفته میشد وی در سن 17 سالگی مرتکب گردیده است اعدام نمودند. او متهم گردیده بود شوهرش را که بر طبق گزارش‌ها در سن 16 سالگی مجبور به ازدواج با وی شده بود، به قتل رسانده است. به دنبال این واقعه، چندین گزارشگر ویژه سازمان ملل با توجه به اینکه سالبهی تحت آزار و اذیتهای خانگی از جمله ازدواج اجباری در سن کم قرار داشته است، عدم انعطاف سیستم قضایی و اعدام این متخلف نوجوان را محکوم نمودند.
اکثریت قریب به اتفاق اعدامهایی که در ایران صورت میگیرد به جرایمی از قبیل جرایم مربوط به مواد مخدر مربوط میشود که قانون بینالمللی صراحتاً مجازات اعدام را برای آن ممنوع مینماید زیرا اینگونه جرایم، «جرایم بسیار جدی» محسوب نمی شوند. همچنین قانون ایران مجازات اعدام را برای جرایم مالی و نیزاعمال دیگری هم صادر میکند که اصلاً نباید جرم محسوب شوند از جمله «توهین به پیامبر اسلام» و روابط جنسی مرضی الطرفین بین دو فرد بالغ، از جمله زنای محصنه و برخی از روابط همجنسگرایانه. بعضی از افراد نیز ممکن است صرفاً به دلیل ابراز عقاید خود و استفاده از حق خود برای آزادی بیان، انجمن، و تجمع اعدام شده باشند. دیگر افراد از جمله یک آموزگار روحانی، محمد علی طاهری نیز صرفاً به خاطر استفاده از حق خود برای آزادی عقیده در صف اعدام شوندگان قرار دارند. اعدامهایی که بر پایه اتهامات مربوط به امنیت ملی قرار دارند که ممکن است به دلیل وجود انگیزههای سیاسی باشند، به نظر میرسد به گونهای بی تناسب علیه اعضاء اقلیتهای قومی ایران صورت میگیرد، که از آن جملهاند عربهای اهوازی، ترکهای آذری، کردها، و بلوچها که چه به طور قانونی و چه در عمل در مواردی از قبیل برخورداری از حقوق اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی خود به شدت مورد تبعیض قرار میگیرند.
معیارهای محاکمههای انجام شده در ایران غالباً شدیداً پایین تر از استانداردها و قوانین بینالمللی میباشد. مجازاتها، از جمله اعدام اغلب بدون هیچگونه توجهی نسبت به رعایت محافظتهای توصیه شده در حقوق بینالملل از قبیل دسترسی داشتن به وکیل منتَخَبِ خود شخص از زمان دستگیری، صورت میگیرند. به کار گرفتن «اعترافاتی» که تحت شکنجه و یا بدرفتاریهای دیگر به دست آمده، مرتباً گزارش میشوند و دادگاهها نیز عموماً به شواهد و مدارکی تکیه میکنند که از طریق نقض قوانین و معیارهای بینالمللی به دست آمده است.
ارگانهای سازمان ملل و سازمانهای حقوق بشر نگرانی عمیق و شدید خود را در مورد صدها فعال، روزنامه نگار، مدافع حقوق بشر، طرفداران حقوق زنان، اعضاء اتحادیههای شغلی، وکلا، دانشجویان، هنرمندان، و اعضاء اقلیتهای قومی و مذهبی اعلام کردهاند که در بازداشتهای خودسرانه نگاه داشته شدهاند. بازداشت شدگان و زندانیان ایرانی دائماً با خطر شکنجه و بدرفتاریهای دیگر از جمله حبسهای انفرادی طویل المدت و محرومیت از مراقبتهای پزشکی روبرو هستند. آنها همیشه از داشتن دسترسی به مشاوره حقوقی محروم هستند که این خود، نقض حقوق ایشان برای برخورداری از یک محاکمه عادلانه میباشد. بسیاری از بازداشت شدگان برای جرایم امنیت ملی که دارای تعاریف مبهمی میباشند، محاکمه میگردند، و اینگونه اتهامات دائماً برای خاموش ساختن آنان در ابراز آزادانه و مسالمت آمیزِ بیان، آزادی انجمن، تجمع، و فعالیت مذهبی صورت میگیرد.
از آغاز نوامبر، سپاه پاسداران انقلاب ایران حد اقل پنج روزنامه نگار از جمله عیسی مازندرانی، آفرین چیتساز و سامان صفرزایی را دستگیر نموده است. به گفتۀ پسر عیسی سحرخیز، وی با اتهامات امنیت ملی روبروست. در طی یک سلسله وقایع نگران کننده، دادگاهها مجازاتهای حبس طویل المدت 12 تا 16 سال برای فعالان جوان صادر نموده اند. برای مثال در روز 30 مه یک هنرمند و فعال جامعه مدنی به نام آتنا فرقدانی،به دلیل ارتباط با خانوادههای اعتراض کنندگان به انتخابات ریاست جمهوری سال 2009 که گفته میشد در بازداشت تحت شکنجه جان داده بودند، و نیز به دلیل کارهای هنری اش به تحمل 12 سال حبس محکوم گردید. کار هنری وی شامل یک نقاشی میشد که بر روی فیسبوک نیز ارسال گردیده بود و یک تصویر کنایه آمیز کارتنی را نشان میداد که قانونگذاران ایران را به دلیل تلاش هایشان برای تصویب لایحهای در جهت غیر قانونی کردن عقیم سازی داوطلبانه و محدود ساختن دسترسی به اطلاعات در باره پیشگیری از بارداری، به تمسخر گرفته بود.
همچنین باید به موضوع تبعیض و خشونت سازمان یافته علیه زنان، هم در قانون و هم در عمل، توجه جدی مبذول داشت. مثلاً زنان متأهل از حقوقی مساوی با شوهرانشان برخوردار نیستند، که از آن جمله میتوان به حق طلاق، حضانت فرزند و ارث اشاره کرد . همچنین ایشان باید برای تحصیل در دانشگاه، داشتن شغل، یا سفر به خارج از کشوراز شوهر خود اجازه بگیرند. در طی چند سال گذشته، مقامات قوانین تبعیض آمیز بیشتری برای محدود ساختن زنان از جهت دسترسی به آموزش عالی به اجرا گذاشته اند، که از آن جمله ، تحمیل قوانین برای محدود ساختن تعداد زنان دانشجو میباشد. شرکت زنان در امور جامعه نیز از طریق اِعمال قوانین مربوط به حجاب، محدود شده است. اینگونه قوانین، زنانی که پوشاندن موی سر خود و رعایت قوانین مربوط به طرز پوشیدن لباس را رعایت نکنند، هدف مزاحمت،آزار و اذیت و حبس قرار میدهند. از سال 2012 بودجه دولت برای برنامههای تنظیم خانواده قطع شده است که در نتیجه آن، توانمندی مالی از جهت دسترسی به به روشهای مدرن پیشگیری از بارداری برای میلیونها تن زنان ایرانی در داخل کشور محدود گردیده است. دو پیش نویس قانونی؛ «لایحه افزایش نرخ باروری و پیشگیری از کاهش رشد جمعیت» و «طرح جامع جمعیت و تعالی خانواده» اگر به تصویب برسند، حق زنان را در امور بهداشت باروری و جنسی، بیش از پیش زائل خواهند ساخت و تبعیض و خشونت جنسیتی، از جمله خشونت خانگی را تثبیت ونهادینه خواهند ساخت.
قطعنامۀ جاری در مورد ارتقاء و محافظت از حقوق بشر در ایران که در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل مطرح خواهد شد، فرصتی حیاتی برای جامعه بینالمللی میباشد تا نگرانیهای خود را در مورد وضعیت حقوق بشر ابراز نمایند. قطعنامه مزبور از تعهدات مثبت اخیر مقامات رسمی ایران استقبال مینماید و در عین حال، توجه خود را به گونهای مؤثربه طیف وسیع موارد جاری نقض حقوق بشر معطوف میدارد. به علاوه، این قطعنامه از مقامات ایران میخواهد با تمامی ارگانهای ویژه سازمان ملل از جمله گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران همکاری نمایند.
همکاری چشمگیر و اساسی با ارگانهای سازمان ملل متحد و پیشرفتهای محسوس در زمینه حقوق بشر که با تعهدات حقوقی بینالمللی ایران همسو باشند، را میتوان نشانههای واقعی پیشرفت در این زمینه به حساب آورد. با رأی دادن به نفع این قطعنامه در روز پنجشنبه، 19 نوامبر 2015، مجمع عمومی سازمان ملل پیامی جدی به دولت ایران و ساکنان این کشور خواهد فرستاد که جهان حقیقتاً توجه خود را به موضوع بهبود حقوق بشر در این کشور معطوف داشته است.
با احترام،
امضاء کنندگان:
رویا برومند، مدیر اجرایی، بنیاد عبدالرحمان برومند
Roya Boroumand
Executive Director
Abdorrahman Boroumand Foundation
رابین فیلیپس، مدیر اجرایی، سازمان مدافعان حقوق بشر
Robin Phillips
Executive Director
The Advocates for Human Rights
حسن نایب هاشم، نماینده شورای حقوق بشر در ژنو، همۀ حقوق بشر برای همه در ایران
Hassan Nayeb Hashem
Representative to the Human Rights Council in Geneva
All Human Rights for All in Iran
سعید بومدوها، معاون مدیر بخش خاورمیانه و شمال افریقا، سازمان عفو بین الملل
Said Boumedouha
Deputy Director of Middle East North Africa Programme
Amnesty International
کامران اشتری، مدیر اجرایی، سازمان عرصه سوم
Kamran Ashtary
Executive Director
Arseh Sevom
توماس هیوز، مدیر اجرایی، سازمان ماده 19
Thomas Hughes
Executive Director
ARTICLE 19
شاهین هلالی خیاوی، رئیس، انجمن دفاع از حقوق آذربایجانیها در ایران
Shahin Helali Khyavi
Director
Association for Human Rights of the Azerbaijani People in Iran
تیمور الیاسی، نماینده جمعیت حقوق بشر کردستان ایران در سازمان ملل، ژنو
Taimoor Aliassi
UN Representative
Association pour les Droits Humains au Kurdistan d'Iran-Genève (KMMK-G)
منصور بیباک، مدیر مشترک گروه حقوق بشر بلوچستان
Mansoor Bibak
Co-Director
Balochistan Human Rights Group
دکتر شیرین عبادی، مؤسس و رئیس مرکز مدافعان حقوق بشر
Dr. Shirin Ebadi
Founder and President
Center for Supporters of Human Rights
کمیته تدارکاتی، کمیته گزارشگران حقوق بشر
Steering Committee
Committee of Human Rights Reporters
جول سایمون، مدیر اجرایی، کمیته محافظت از روزنامه نگاران
Joel Simon
Executive Director
Committee to Protect Journalists
جسیکا موریس، مدیر اجرایی، سازمان حقوق بشر کانکتاس
Jessica Morris
Executive Director
Conectas Direitos Humanos
حسن شایر، مدیر اجرایی، پرژه مدافعان حقوق بشر شرق و شاخ افریقا
Hassan Shire
Executive Director
East and Horn of Africa Human Rights Defenders Project
رافائل چنوی هازان، مدیر اجرایی، سازمان وحدت همگانی علیه مجازات اعدام
Raphaël Chenuil-Hazan
Executive Director
Ensemble Contre La Peine de Mort (ECPM)
ابراهیم العربی، مدیر اجرایی، سازمان اروپایی حقوق بشر اهوازی ها
Ibrahim Al Arabi
Executive Director
European Ahwazi Human Rights Organisation
سوزان مونرو، مدیر ارشد، سازمان رهایی از شکنجه
Susan Munroe
Chef Executive
Freedom From Torture
کیوان رفیعی، مدیر اجرایی، سازمان فعالان حقوق بشر در ایران
Keyvan Rafiee
Executive Director
Human Rights Activists in Iran
سارا لی ویتسون، مدیر بخش خاورمیانه و شمال افریقا، سازمان دیده بان حقوق بشر
Sarah Leah Whitson
Director of the Middle East and North Africa Division
Human Rights Watch
کارولینا کاررا، رئیس سازمان جهانی منع شکنجه
Carolina Carrera
President
Humanas: Centro Regional de Derechos Humanos y Justicia de Género
مانی مستوفی، رئیس سازمان تأثیر بر ایران
Mani Mostofi
Director
Impact Iran
محمد نیری، رئیس سازمان بینش ایران
Mohammad Nayyeri
Director
Insight Iran
هادی قائمی، مدیر اجرایی، کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران
Hadi Ghaemi
Executive Director
International Campaign for Human Rights in Iran
استفانی دیوید، نماینده فدراسیون بینالمللی حقوق بشر در سازمان ملل در نیویورک
Stéphanie David
Representative to the United Nations in New York
International Federation for Human Rights (FIDH)
فیل لینچ، مدیر سازمان خدمات بینالمللی حقوق بشر
Phil Lynch
Director
International Service for Human Rights
ساقی قهرمان، مدیر سازمان کوئیر ایران
Saghi Ghahraman
President
Iranian Queer Organization (IRQO)
محمد امیری مقدم، مدیر اجرایی، سازمان حقوق بشر ایران
Mahmood Amiry-Moghaddam
Executive Director
Iran Human Rights
شادی صدر، مدیر مشترک، سازمان عدالت برای ایران
Shadi Sadr
Co-Director
Justice for Iran
ربین رحمانی، رئیس شعبه اروپا در شبکه حقوق بشر کردستان
Rebin Rahmani
Director of European Branch
The Kurdistan Human Rights Network
جسیکااسترن، مدیر اجرایی، سازمان اقدامات فوری بینالمللی
Jessica Stern
Executive Director
OutRight Action International
مهرانگیز کار، مدیر بنیاد سیامک پورزند
Mehrangiz Kar
Chairperson
Siamak Pourzand Foundation
محمود عنایت، مدیر سازمان رسانههای کوچک
Mahmood Enayat
Director
Small Media
فیروزه محمودی، مدیر اجرایی سازمان اتحاد برای ایران
Firuzeh Mahmoudi
Executive Director
United for Iran
محمد مصطفایی، مدیر اجرایی، سازمان مدارای جهانی
Mohammad Mostafaei
Executive Director
Universal Tolerance Organization
الیزابت ای. زترین، رئیس سازمان اتحاد جهانی علیه اعدام
Elizabeth A. Zitrin
President
World Coalition Against the Death Penalty
شادی امین، مدیر سازمان شش رنگ، شبکه زنان همجنسگرا و تراجنس ایرانی
Shadi Amin
Coordinator
6 Rang: The Iranian Lesbian and Transgender Network
