(بیروت) – سازمان دیدهبان حقوق بشر امروز اعلام داشت مقامات ایران باید فوراً محمد رضا پورشجری، نویسنده و وبلاگ نویسی را که علیرغم به پایان رسیدن دوران حبسش، هنوز به طور غیر قانونی در زندان نگاه داشته شده است، آزاد نمایند.
در روز 11 مارس 2015 شعبه 1 دادگاه انقلاب ایران در شهر کرج، پورشجری را به جرم «تبلیغ علیه نظام» به تحمل یک سال حبس و دو سال تبعید در شهر طبس محکوم کرد. محکومیت وی صرفاً به دلیل مقالاتی بود که وی بر روی وبلاگ خود ارسال کرده و در آنها مقامات ایران را مورد انتقاد قرار داده بود. مدارکی که توسط مقامات رسمی کشور به پورشجری ارائه شد نشان میداد که دوره حبس وی در روز 23 سپتامبر 2015 به اتمام خواهد رسید. اما علیرغم این موضوع، مقامات کماکان وی را در زندان مرکزی کرج نگاه داشته اند.
اریک گلداشتاین، معاون رئیس بخش خاورمیانه در سازمان دیدهبان حقوق بشر اظهار داشت: «اینکه اصولاً مقامات ایران پورشجری را صرفاً به خاطر آنکه میخواست به طور مسالمت آمیز از حق خود برای آزادی بیان برخوردار باشد، به زندان انداختند ،خود، عملی شرم آور و باورنکردنی است. حال نگاه داشتن وی در زندان و سپس در صدد بودن برای تبعید وی ، صرفاً ادامۀ همان اعمال آزار دهنده و غیر عادلانه آنها میباشد.»
دختر پورشجری به نام میترا پورشجری به سازدامان دیدهبان حقوق بشر گفت که مقامات به پدرش هیچگونه توضیحی در باره ادامه یافتن حبس وی نداده اند. در روز 3 اکتبر خانواده پورشجری به شعبه 7 دادگاه انقلاب کرج مراجعه نمودند تا از قاضی آصف حسینی که در ابتدا این حکم را برای وی صادر کرده بود، درخواست ملاقات نموده و توضیحاتی در این مورد دریافت کنند.
نه حسینی و نه هیچیک از مقامات دیگری که مستقیماً مسئول پرونده پورشجری بودند نپذیرفتند که با خانواده وی صحبت کنند، اما قاضی دیگری در دادگاه به نام محمد شهراوی به آنها اطلاع داد که طبس دیگر بیش از این تبعیدی نمی پذیرد و پرونده مجدداً به قاضی حسینی ارجاع شده تا شهر جدیدی را انتخاب نماید.
میترا پورشجری و نیز منبع دیگری که با مجازاتهای تبعید در ایران آشنایی دارد به سازمان دیدهبان حقوق بشر گفتند که افراد تبعیدی معمولاً خود هزینه سفرشان را به شهر مورد نظر میپردازند و نیز خودشان مسئول پیدا کردن مسکن و شغل در آن محل میباشند. آنها باید مرتباً به پلیس محل مراجعه و خود را معرفی کنند و اجازه ندارند بدون اجازه رسمی، شهر را ترک کنند. پورشجری به سازمان دیدهبان حقوق بشر گفت که بر طبق حکم مجازات پدرش، او باید هر روز صبح خود را به پلیس معرفی نماید.
پورشجری که همچنین با نام مستعار سیامک مهر نیز شناخته شده است، وبلاگی را به نام «گزارش به خاک ایران» اداره میکرد که در آن نظرات انتقاد آمیز در باره جامعه و سیاست ایران مطرح میشد. مقامات کشور در دسامبر 2010 او را صرفاً به خاطر فعالیتهای وبلاگ نویسی اش، دستگیر و به «توهین به رهبر»، «اقدام علیه امنیت ملی»، «توهین به مقدسات مذهبی» و «کفر» متهم نمودند.
او به جرایم «اقدام علیه امنیت ملی» و« توهین به رهبر» محکوم شده و به تحمل چهار سال حبس مجازات گردید. پورشجری در 23 اوت 2014 آزاد شد اما نیروهای امنیتی وی را مجدداً 38 روز بعد در نزدیکی مرز ایران و ترکیه دستگیر نمودند. به گفته دخترش آنها در ابتدا وی را به مدت 14 روز در بازداشتگاه وزارت اطلاعات شهر ارومیه درحبس انفرادی نگاه داشتند و در آنجا در حالیکه وی چشم بند داشت و به دستش دستبند زده بودند، از او بازجوئی کردند.
وی به سازمان دیدهبان حقوق بشر گفت پدرش که 55 سال دارد مبتلا به چند بیماری جدی از جمله ناراحتی قلبی و دیابت میباشد. وضعیت سلامت وی در زندان رو به وخامت گذاشته است. پورشجری در ماه اوت در نامه سرگشادهای که از زندان به چند سازمان حقوق بشر، از جمله سازمان دیدهبان حقوق بشر نوشت، تأثیرات مخرب حبس بر روی وضعیت سلامتش را شرح داد و در باره امکان دریافت مراقبتهای پزشکی لازم در طی مدت تبعیدش در داخل کشور، اظهار نگرانی نمود.
سازمان دیدهبان حقوق بشر در نوامبر 2014 به پورشجری و 34 نویسنده دیگر، جایزه معتبر هلمن – هَمِت را به دلیل شجاعت و استقامتی که در برابر فشارهای سیاسی از خود نشان داده اند، اهدا نمود.
