سازمان دیدهبان حقوق بشر امروز گفت که مقامات ایرانی باید محکومیت زندان را برای ۲۰ نفر بهائی که به صورت غیرقانونی به جرائمی تحت عنوان امنیت ملی متهمند، لغو کنند. نیروهای امنیتی و اطلاعاتی یک گروه ۲۰ نفره از بهائیان را در ژوئیه ۲۰۱۲ دستگیر کردند. مقامات همچنین باید سپاه پاسداران را که به تخریب قبرستان بهائیان در شیراز پرداخته از ادامه بازدارند.
حکم دادگاه تجدید نظر که در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۴ صادر‌شد، محکومیتهای این گروه را که در سال ۲۰۱۳ به «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» و «تبلیغ به نفع گروهها یا سازمانهای مخالف نظام جمهوری اسلامی ایران» متهم شده‌بودند، تأیید کرد. چند تن از متهمان به سازمان دیدهبان حقوق بشر گفتند که محکومیتها درپی دوره‌های طولانی حبس در سلولهای انفرادی و بازجویی توسط ماموران وزارت اطلاعات بوده است که بازداشت شدگان را تحت فشارهای فیزیکی و روانی قرار دادند.
جو استورک، معاون بخش خاور میانه و شمال آفریقا در سازمان دیدهبان حقوق بشر گفت: «این اتهامات سیاسی به نحو دردناکی آشکار می‌سازد که مقامات، بهائیان را تنها به دلیل اعتقادات مذهبیشان، و نه به دلیل هیچ جرمی دیگر، آماج قرار داده‌اند. به دشواری می توان دریافت که اعضای قوه قضائیه چگونه می‌توانند چنین عدم تحمل مذهبی را توجیه کنند.»
حکم صادره توسط شعبه ۱ دادگاه تجدید نظر یزد، با میانگین ۲ تا ۳ سال زندان برای هر متهم، از کارزاری که بهائیان را در مرکز ایران هدف گرفته است، منشأ می‌گیرد. در ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۲ عوامل وزارت اطلاعات به منازل و محل کار ۲۰ بهائی در شهرهای یزد، اصفهان، اراک، شاهین شهر، ویلاشهر و کرمان یورش بردند. متهمینی که با سازمان دیدهبان حقوق بشر سخن گفتند، توضیح دادند که چگونه عوامل وزارت اطلاعات منازلشان را تفتیش و اموال شخصیشان همچون شناسنامه، حساب بانکی، و کتابهای مذهبی را مصادره کردند، و سپس آنها را دستگیر کرده و با خود به بازداشتگاه در یزد بردند.
متهمین اکنون به قید وثیقه آزادند. فریبرز باغی، که به ۲ سال حبس تعزیری و ۱ سال حبس تعلیقی محکوم است، به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که در طول مدت ۱ ماه در بازداشتگاه یزد، «من تحت فشار روانی و عاطفی زیادی بودم... آنها به من گفتند که اگر به همه چیز اقرار نکنی، دختر و پسرت را هم اینجا می‌آوریم... آنها نمی‌گفتند با دختر و پسرم چه خواهند کرد.» همسر باغی، ناطقه جعفری نعیمی، به سازمان دیدهبان حقوق بشر گفت که عوامل وزارت اطلاعات او را دستگیر کردند و به بازداشتگاه زنان بردند. وی در آنجا به مدت ۱۷ روز در طول دوره بازجویی اش در سلول انفرادی به سر برد، و بعدا به قید وثیقه آزاد شد.
متهم دیگر، ایمان رشیدی، به سازمان دیدهبان حقوق بشر گفت که یکی از بازجویانش به او و سایر بهائیان دشنام می‌دادند، و از پشت، هم ۲ مرتبه به سر او ضربه زدند. رشیدی گفت که او مدت ۱۵ روز را در سلول انفرادی گذراند و تنها در بیست و یکمین روز بازداشتش اجازه یافت با خانواده تماس بگیرد. دادگاه رشیدی را به ۳ سال حبس تعزیری و ۱ سال حبس تعلیقی محکوم کرده است.
چند تن از متهمان گفتند که در طول یک محاکمه ۲ روزه در دادگاه بدوی، که هر روز به مدت حدود ۳ ساعت به طول انجامیده بود، دولت شواهد اندکی را که برای اتهامات آنان ارائه کرد:
قاضی ابتدا اتهامات ما را به صدای بلند خواند و سپس از ما خواست که اگر می خواهیم از خود دفاع کنیم. بعد، بلافاصله از ما و وکیلمان خواست که آخرین دفاعمان را ارائه دهیم. من احساس کردم که آنها تصمیم نهایی خود را گرفته و حکم ما را پیش از محاکمه و شنیدن حرفهای ما و وکیلمان صادر کرده‌اند.
متهم دیگر که خواست نامش فاش نشود، گفت که پس از صدور حکم توسط دادگاه بدوی، یکی از اعضای قوه قضائیه به او گفت: « در جمهوری اسلامی ایران قانون اساسی هیچ حقی برای شما به رسمیت نمی‌شناسد. شما شهروند محسوب نمی‌شوید. اگر در دست من بود شما حق حیات هم نداشتید.»
مهران اسلامی امیرآبادی، ۴۵ ساله و ساکن یزد، که به ۱ سال حبس تعزیری و ۱ سال حبس تعلیقی محکوم شد، گفت که قاضی همه اعضای این گروه را بدون ارائه هیچ مدرکی به تماس با اسرائیل محکوم کرده است:
آنها هرگز شاهدی را برای اتهام «تبلیغ علیه نظام» عنوان نکردند. آنها تنها گفتند که همه ما ۲۰ نفر، عضو یک شبکه سازمان یافته بوده‌ایم. من از قاضی پرسیدم که چه شواهدی برای اتهامات ما وجود دارد. قاضی به نماینده دادستان که سرش را تکان داد، نگاهی کرد. سپس قاضی پاسخ داد که نماینده دادستان بعدا شما را آگاه خواهند کرد.... من چگونه می توانم از خودم دفاع کنم اگر نماینده دادستان قرار است بعدا مرا از شواهد اتهاماتم آگاه کند؟ سپس قاضی ما را به اسرائیل مرتبط کرد، و بدون هیچ مدرک، شاهد، و دلیلی [گفت که] ما با اسرائیل در تماس هستیم.
حیفا که در اسرائیل امروزی واقع شده است، مقر مرکز اداری جهانی بهائی از سال ۱۸۶۸ یعنی زمانی است که حیفا تحت حکومت امپراتوری عثمانی اداره میشده است. دولت ایران به کرات از این امر برای متهم کردن بهائیان ایران به جاسوسی برای اسرائیل که ایران با آن روابط متخاصمانه دارد، استفاده کرده است.
جامعه جهانی بهائی میگوید تا ۱۳ دسامبر ۲۰۱۳، تعداد ۱۳۶ بهائی تنها به دلیل اعتقادات مذهبیشان در زندان به سر برده‌اند. در میان آنها ۷مدیر پیشین جامعه بهائی قرار دارند که اکنون تقریبا ۶ سال از محکومیت ۲۰ ساله شان به حبس می گذرد که بر اساس محاکمهای فاقد استانداردهای بین المللی بدان گرفتار آمدهاند. این ۷ نفر عبارتند از: فریبا کمال آبادی، جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، مهوش ثابت، بهروز توکلی و وحید تیزفهم.
افرادی که در ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۲ دستگیر و بازداشت شدند عبارتند از: فرحناز میثاقیان اردکانی، شبنم متحد، ایمان رشیدی عزآبادی، فریبا اشتری، ناطقه جعفری نعیمی، شهرام فلاح، نوید حقیقی نجف آبادی، خسرو دهقانی محمدی، فرح باغی عصرآبادی، مهران اسلامی امیرآبادی، اعظم مطهری، آذر میدخت طلوعی مهدی آبادی، صفا گلشن، عنایت الله تقی پور، ساسان حقیری، شهرام اشراقی نجف آبادی، طاهره رضایی دشتی، نغمه فارابی، ویدا حقیقی و فریبرز باغی.
در اقدامی دیگر، در ۲۱ آوریل ۲۰۱۴، مقامات ایرانی به گود‌برداری و تخریب یک قبرستان قدیمی بهائی، گلستان جاوید، در جنوب شهر شیراز پرداختند. دو بهائی ساکن شهر که خانواده‌هایی مدفون در این گورستان دارند به سازمان دیدهبان حقوق بشر گفتند که سپاه پاسداران تخریب قبرستان را علیرغم کوششهایی که توسط جامعه بهائی شهر جهت جلوگیری از آن صورت گرفت، آغاز کرده است.
سازمان دیدهبان حقوق بشر گفت که تخریب و نابود کردن اماکن مذهبی و مقدس، از جمله قبرستان‌هایی که مدیران یا سایر اعضای جامعه بهائی در آن مدفون هستند، همواره بخشی ازکارزار منظم برنامه‌ریزی شده و سرکوبگرانه دولت ایران بوده است که جامعه بهائی را در این کشور از دهه ۱۹۸۰ تا کنون آماج قرار داده است.
یک ساکن شیراز که خواست نامش فاش نشود گفت که پسر‌دایی مادرش که در میان گروهی از بهائیان بوده است که در دهه ۱۹۸۰ توسط دولت اعدام شدند، در این قبرستان مدفون است. اما از زمان مصادره این گورستان توسط دولت در دهه ۱۹۸۰ تا کنون، جامعه بهائی نتوانسته است از این محل جهت تدفین استفاده کند. این شهروند همچنین گفت که بهائیان محل به مقامات متعدد دولتی شکایت برده و توقف تخریب را درخواست کرده‌اند اما ثمری نداشته است.
در یک مصاحبه اخیر با رسانه فارسی زبان رادیو فردا سیمین فهندژ، یک سخنگوی جامعه جهانی بهائی، گفت زمینی که قبرستان بهائی در آنجا واقع است، اکنون در تملک سپاه پاسداران است و ۳ سال پیش، سپاه برنامه ساخت یک مجموعه فرهنگی-ورزشی را در این محل اعلام کرد. همچنین جامعه جهانی بهائی در بیانیه ای در۸ ماه مه ۲۰۱۴ گفت که زمین این گورستان، بقایای پیکر بیش از ۹۰۰ بهایی، از جمله «۱۰ خانمی که در سال ۱۹۸۳ به دلیل عدم تبری از دیانت بهائی به دار آویخته شدند» را در بر گرفته است.
طبق اخبار و آمار ارائه شده توسط جامعه جهانی بهائی، بین سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۱۲ «حداقل ۴۲ قبرستان بهائی به همین منوال تخریب شدند.»
استورک گفت: «آماج قرار دادن و آزار بهائیان، چه زندگان و چه مردگان، نشان میدهد که تا چه حد عدم تحمل مذهبی علیه جامعه بهائی ایران، در دولت عمیقا ریشه دارد. آنان که بناست جامعه بهائی را حمایت کنند، باید این کارزار سرکوب را به توقف فرا‌خوانند.»
