Αλλά αυτή η καθολική και αυτόματη κράτηση είναι αδικαιολόγητη νομικά, ανθρωπιστικά και πρακτικά.
Πρώτον, οι Αρχές δεν πρέπει να κρατούν αυτομάτως τους αιτούντες άσυλο για παραπάνω από τον λιγότερο δυνατό λογικό χρόνο. Οταν το κάνουν, ενώ υπάρχουν εναλλακτικές, συνιστά αυθαίρετη κράτηση, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Γυναίκες είπαν ότι φοβούνται να κάνουν ντους μόνες και μερικοί εμφάνισαν εξανθήματα. Στη ΒΙΑΛ, ο κόσμος μάς είπε ότι δεν έχει ζεστό νερό, παρά μόνο κρύο ορισμένες ώρες. Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός και ο στρατός παρέχουν υπηρεσίες υγείας αλλά μόνο τις βασικές και σε περιορισμένες ώρες.
«Είναι τόσο δύσκολα εδώ» είπε μια 25χρονη Αφγανή, μόνη με τον 5χρονο γιο της. «Είμαστε φυλακή. Το φαγητό δεν τρώγεται και κάθε μέρα, τη μισή μέρα δεν έχει νερό».
Η λύση είναι σαφής. Πριν από τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, η Μόρια και η ΒΙΑΛ ήταν ανοιχτές δομές υποδοχής και ταυτοποίησης, όπως και τα υπόλοιπα hotspots σε Σάμο, Λέρο, Χίο. Ολα μπορούν να ξαναγίνουν ανοιχτές δομές.
Αυτό θα περιόριζε τον συνωστισμό και θα επέτρεπε στην ΥΑ και στις άλλες ΜΚΟ να επιστρέψουν. Επίσης, οι μετανάστες και αιτούντες άσυλο θα ανακτούσαν την ελευθερία μετακίνησης. Ο κίνδυνος να έφευγαν για την ηπειρωτική χώρα είναι μηδαμινός χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα για να επιβιβαστούν σε πλοίο.
Στις 21 Απριλίου, οι φύλακες της ΒΙΑΛ άνοιξαν τις πύλες για να απελευθερώσουν όσους έφθασαν στο νομικό όριο κράτησης των 25 ημερών. Αλλά οι υπόλοιποι κρατούμενοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα και η αστυνομία έλαβε τη σωστή απόφαση να τους αφήσει να φύγουν. Τώρα η κυβέρνηση πρέπει να την οριστικοποιήσει αφαιρώντας τις κλειδαριές απ' όλες τις δομές στα νησιά.