Przez cały rok rząd kontynuował działania mające na celu osłabienie praworządności oraz mechanizmów zapewniającychprzestrzeganie praw człowieka.
Mimo rosnącej międzynarodowej krytyki, ograniczenie niezawisłości sądów pozostawało w sferze zainteresowania władz. W lipcu weszła w życie ustawa obniżająca wiek przejścia w stan spoczynku sędziów Sądu Najwyższego, co zmusiło 27 sędziów – stanowiących ponad jedną trzecią wszystkich sędziów orzekających w SN – do przejścia na wcześniejszą emeryturę. Pierwsza prezes Sądu Najwyższego odmówiła ustąpienia ze stanowiska i – w momencie pisania tego tekstu –kontynuuje wykonywanie swoich obowiązków. W sierpniu Sąd Najwyższy zawiesił stosowanie tego przepisu i zwrócił się z zapytaniem do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, czy nie narusza on prawa UE; podobne zapytania zostały złożone w sierpniu i wrześniu w dwóch sprawach rozpatrywanych przez sądy powszechne. W październiku, na wniosek Komisji Europejskiej o zastosowanie środków tymczasowych, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nakazał Polsce zawiesić stosowanie Ustawy o Sądzie Najwyższym.
Rządowy atak na praworządność zaczął wywierać wpływ na współpracę sądową Polski z innymi krajami UE. W lipcu Trybunał Sprawiedliwości UE orzekł, że irlandzkie sądy miały prawo odmówić ekstradycji osoby narodowości polskiej do Polski, jeśli uznały, że istnieje realne ryzyko, iż nie będzie ona mogła tam liczyć na sprawiedliwy proces. Trybunałpowołał się przy tym na wszczęcie wobec Polski procedury ochrony praworządności na mocy artykułu 7 traktatu unijnego. We wrześniu Europejska Sieć Rad Sądownictwa zawiesiła członkostwo Polski w związku z obawami dotyczącymi niezależności organu odpowiedzialnego za mianowanie sędziów.
Oprócz spraw skierowanych do rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości UE oraz wydanych przez ten organ orzeczeń, inne instytucje unijne również podjęły w tym roku szereg działań wymierzonych w Polskę (patrz: sekcja Praworządność).
W czerwcu rząd przeforsował ustawę wprowadzającą odpowiedzialność karną za przypisywanie Polsce odpowiedzialności lub współodpowiedzialności za zbrodnie nazistowskie popełnione na terenie Polski
Po fali międzynarodowej krytyki, władze usunęły z ustawy zapis o maksymalnej karze trzech lat pozbawienia wolności, ale zostawiły ten dotyczący kary grzywny.
W połowie stycznia, na wniosek rządu polski parlament uchwalił przepisy utrudniające działaczom na rzecz ochrony środowiska korzystanie z prawa do demonstracji w trakcie grudniowej Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, oraz pozwalające władzom na objęcie ich rządowym nadzorem.
Organizacje pozarządowe zajmujące się kwestiami azylu i migracji, praw kobiet oraz praw osób transgenderowych (LGBT) informowały o ciągle napotykanych trudnościach w dostępie do uprzednio dostępnych funduszy publicznych, podczas gdy niektóre z nich stały się celem kampanii oszczerstw w prorządowych mediach.
Nadal miało miejsce zbiorowe zawracanie na Białoruś osób ubiegających się o azyl, z których większość pochodzi z Czeczenii i Azji Środkowej. W maju Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że straż graniczna nie dopełniła obowiązku dokonania prawidłowej oceny powodów, z których jedna z osób ubiegających się o azyl chciała złożyć taki wniosek.
Sections of the EU Chapter: Migration and Asylum | Discrimination and Intolerance | Rule of Law | Terrorism and Counterterrorism | Croatia | France | Germany | Greece | Hungary | Italy | The Netherlands | Poland | Spain | United Kingdom | Foreign Policy