Uit een rapport dat vier mensenrechtenorganisaties vandaag gezamenlijk hebben uitgebracht, blijkt dat inwoners van Kameroen worden aangevallen door de politie, politici, de media en zelfs door hun eigen gemeenschappen, als zij van homoseksuele relaties worden verdacht.
Volgens Alternatives-Cameroun, l'Association pour la défense des droits des homosexuels, Human Rights Watch en de International Gay and Lesbian Human Rights Commission dient de regering onmiddellijk maatregelen te nemen om homoseksuele relaties te decriminaliseren en het volledige spectrum aan mensenrechten te waarborgen voor alle inwoners van Kameroen, ongeacht hun seksuele voorkeur of genderidentiteit.
Het 62 pagina's tellende rapport getiteld "Criminalizing Identities: Rights Abuses in Cameroon Based on Sexual Orientation and Gender Identity" legt uit hoe de regering artikel 347 bis van het Wetboek van Strafrecht gebruikt om grondrechten te ontnemen van mensen die als lesbisch, homo, bi- of transseksueel (LGBT) worden beschouwd. Het rapport beschrijft arrestaties, afranselingen door de politie, mishandelingen in de gevangenis en een homofobe sfeer die uitsluiting van deze mensen en mishandeling in de gemeenschap bevordert. Het gevolg is dat mensen niet worden gestraft voor specifieke verboden praktijken, maar voor hun homoseksuele identiteit, aldus de mensenrechtenorganisaties.
"Armen en jongeren, die vaak geen juridische bijstand kunnen krijgen, lijden het meest onder deze vernederende sfeer in Kameroen", aldus Steave Nemande, voorzitter van Alternatives-Cameroun. "Zelfs nadat ze uit de gevangenis komen, worden ze afgewezen door hun familie en vrienden. Ze krijgen geen toegang tot onderwijs, een baan, of zelfs een plek om te leven. Hun levens worden verwoest."
Het rapport, dat gebaseerd is op 45 interviews met slachtoffers, doet verslag van mishandelingen door de politie. Zo ondergaan zij onder meer flinke afranselingen, zelfs op hun voetzolen. Gevangenbewaarders negeren mishandelingen door andere gevangenen, zoals vechtpartijen, verkrachtingen en zich ontlasten op de bezittingen van de slachtoffers.
De mensenrechtenorganisaties ontdekten dat personen die op grond van artikel 347 bis zijn gearresteerd regelmatig zonder aanklacht langer worden vastgehouden dan de door de Kameroenese wet toegestane minimumperiode. Rechters kunnen ze naar de gevangenis sturen zonder geloofwaardig bewijs dat zij betrokken waren bij homoseksuele activiteiten. Zelfs wanneer rechters een aanklacht ongegrond verklaren, zorgen openbare aanklagers er soms voor dat zij opnieuw worden aangeklaagd voordat ze kunnen worden vrijgelaten.
Vooroordelen en discriminatie tegen homo's en lesbiennes in Kameroen is alomtegenwoordig. Vrouwen die zich niet "typisch vrouwelijk" kleden of gedragen worden vaak vervolgd. Net als mannen kunnen zij door hun families worden buitengesloten of het slachtoffer worden van fysiek geweld door familieleden, wat bijzonder lastig is in een maatschappij waarin van vrouwen wordt verwacht dat zij afhankelijk zijn en dichtbij hun familie blijven.
Vrouwen die worden verdacht van seks met vrouwen lopen het risico op verkrachting en seksueel geweld in hun gemeenschappen en kunnen bovendien de voogdij over hun kinderen verliezen. Zij dienen nauwelijks aanklachten in, vanwege hun angst voor arrestatie of gevangenschap.
Volgens bovengenoemde mensenrechtenorganisaties wordt het repressieve klimaat in Kameroen verergerd door de media. Kranten hebben namen gepubliceerd van als homo's bestempelde mannen en de term "homocratie" bedacht om angst en haat te bevorderen voor mensen met homoseksuele relaties. Bovendien worden homo's afgeschilderd als machtbelust, corrupt, rijk en erop uit het land over te nemen.
"Lesbiennes, homo's en biseksuelen in Kameroen worden als minder dan honden beschouwd", aldus Sébastien Mandeng van de Association pour la défense des droits des homosexuels. "Door de homofobie wordt hun groot onrecht aangedaan."
De criminalisering van homoseksuele activiteiten heeft volgens de mensenrechtenorganisaties ernstige gevolgen voor de gezondheid. Kameroen heeft geen speciale hiv-/aidsprogramma's gericht op de bijzondere behoeftes van lesbiennes, homo's bi- en transseksuelen, ondanks bewijzen dat deze bevolkingsgroep kwetsbaar is voor dit virus. De overheid houdt het aantal hiv-geïnfecteerden niet bij en voert geen onderzoeken uit naar gedrag in deze gemeenschappen met betrekking tot de overdracht van het virus. Bovendien verbiedt de regering de verspreiding van condooms in gevangenissen, ondanks het feit dat het aantal hiv-geïnfecteerden in de gevangenissen hoog is, mannelijke gevangenen seks hebben met elkaar en verkrachting vaak voorkomt.
"Mensen die iets te verbergen hebben zijn kwetsbaar voor chantage en mishandeling", aldus Boris Dittrich, ambassadeur van het programma voor LBGT-rechten van Human Rights Watch. "Arrestaties zijn nog relatief zeldzaam, maar het fysieke geweld en de mentale wreedheden tegen deze bevolkingsgroep zijn verschrikkelijk".
Veroordeling door internationale organen is onvoldoende gebleken om een einde te maken aan de vervolging van mensen uit hoofde van artikel 347 bis. In december 2008 heeft de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, tijdens de universele periodieke doorlichting van Kameroens mensenrechtenpraktijken, aanbevolen homoseksueel gedrag te decriminaliseren. In juli 2010 heeft het Mensenrechtencomité van de VN de regering opgeroepen een einde te maken aan sociale vooroordelen en de stigmatisering van homo's, lesbiennes, bi- en transseksuelen, onder meer in volksgezondheidsprogramma's, teneinde "te zorgen voor universele toegang tot hiv-/aidspreventie, behandeling, zorg en steun". De Kameroenese overheid heeft beide aanbevelingen afgewezen.
Alternatives-Cameroun heeft in november 2009 bij de Nationale Assemblee een petitie ingediend met meer dan 1500 handtekeningen die pleitte voor decriminalisering van homoseksuele relaties. De Nationale Assemblee heeft echter niet eens overwogen hierover een officieel debat te voeren.
"De criminalisering van homoseksuele relaties heeft gevolgen die veel verder gaan dan de duidelijk onaanvaardbare arrestaties", aldus Monica Mbaru, Afrika-coördinator van de International Gay and Lesbian Human Rights Commission. "Het bevordert ongelijkheid binnen het gerechtelijk apparaat, evenals geweld binnenshuis en binnen gezinnen en gemeenschappen. De regering van Kameroen moet de verantwoordelijkheid op zich nemen om ervoor te zorgen dat alle inwoners van het land, ongeacht hun geaardheid of identiteit, vrij van discriminatie kunnen leven."
